W tym roku mija dokładnie 120 lat od rozpoczęcia budowy cerkwi w Chmielu (pow. bieszczadzki, gmina Lutowiska). Cerkiew wzniesiona została staraniem lokalnej społeczności w latach 1904-1906 na miejscu wcześniejszej z 1795 r., która spłonęła w 1904 r. Na kilku fotografiach prezentujemy wygląd cerkwi pod koniec lat 50. XX wieku i w latach 90. XX wieku.
Wieś Chmiel w roku 1939 w wyniku paktu Ribbentrop-Mołotow została zajęta przez ZSRR, a cerkiew położona blisko Sanu znalazła się w przygranicznym pasie, który oczyszczono z zabudowy wiejskiej. W latach 1944-1951 wieś została włączona do terytorium ZSRR, a po korekcie granic państwa w 1951 r. wieś znalazła się ponownie w granicach Polski.
Cerkiew w Chmielu po wojnie była początkowo pozbawiona opieki, następnie zamieniono ją na magazyn zboża, a w latach 60. XX wieku służyła jako magazyn Ochotniczej Straży Pożarnej oraz schronienie dla owiec. Od 1969 r. została przejęta przez kościół rzymsko-katolicki i była użytkowana jako świątynia filialna parafii w Lutowiskach, a następnie w Dwerniku. W roku 1977 przeprowadzono gruntowny remont świątyni, natomiast kolejne prace remontowe w obiekcie przeprowadzono w roku 1995.
Cerkiew usytuowana jest w południowym skraju wsi, tuż przy drodze lokalnej Lutowiska-Zatwarnica. W pobliżu cerkwi zachowane pozostałości dawnego cmentarza cerkiewnego oraz starodrzew. Cerkiew jest orientowana, drewniana wzniesiona na cokole z łamanego piaskowca. Ściany z konstrukcji zrębowej z zewnątrz oszalowane pionowo. Obiekt jest budowlą trójdzielną, złożoną z prezbiterium, nawy i babińca.
Cerkiew z zewnątrz dostępna jest przez cały rok, natomiast zwiedzanie wnętrza obiektu możliwe jest po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.
