Od wykonania tych czarno-białych fotografii zespołu klasztornego w Zagórzu minęło dokładnie 40 lat. Na zdjęciach z 1984 roku można zobaczyć sam budynek klasztoru jak również znajdujące się na terenie klasztornym inne budynki i budowle.
Klasztor Karmelitów bosych w Zagórzu to dziś monumentalne ruiny XVIII wiecznego późnobarokowego kościoła i klasztoru – warowni zakonu Karmelitów Bosych. Znajduje się na wzgórzu Mariemont, 345 m n.p.m., w zakolu rzeki Osławy. Jest to jeden z nielicznych zachowanych klasztorów warownych w Polsce i na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Fundatorem zagórskiego karmelu był wojewoda wołyński Jan Adam Stadnicki. Prace przy budowie klasztoru trwały 30 lat. Kamień węgielny pod budowę położono w 1700 roku, w 1714 wprowadzili się klasztoru zakonnicy, a budowę obiektu ukończono w 1730 roku.
W skład zespołu klasztornego wchodziły: kościół p.w. Wniebowzięcia NMP, klasztor oraz zabudowania gospodarcze. Karmel otaczały wysokie na pięć metrów mury obronne. Reprezentacyjna brama wjazdowa i podjazd znajdowały się od strony północnej. Od strony wschodniej, tuż za murami, znajdował się szpital-przytułek dla weteranów wojennych pochodzenia szlacheckiego.

Czasy świetności klasztoru przypadły na lata 1730-1772. Podczas konfederacji barskiej klasztor zostało ostrzelany z armat i częściowo spalony. Kolejny pożar nawiedził klasztor w 1822 roku. Po tym pożarze obiekt już nie wrócił do swej świetności a karmelici przenieśli się do Przeworska i Lwowa. Klasztor przez kolejnych 130 lat pozostawał w stanie zaniedbanej ruiny.

Pierwsza próba rekonstrukcji klasztoru pojawiła się w 1956 roku. W tym czasie rozpoczęto prace porządkowe, zakonnicy odgruzowali studnię i otoczenie kościoła. Udało się posegregować gruz oraz kamień budowlany, zorganizowano warsztat stolarski. Następnie oczyszczono z roślinności mury i nakryto dachem dawną kordegardę. Niestety mimo zaangażowania i ofiarności mieszkańców nadal brakowało funduszy na odbudowę, a niedługo potem władze komunistyczne cofnęły zgodę na odbudowę klasztoru. W 1972 roku obiekt wpisano do spisu rejestru zabytków Sanoka.

Druga próba odbudowy klasztoru podjęta została po przejęciu obiektu przez Gminę Zagórz. Po roku 2000 rozpoczęły się prace których celem było zabezpieczenie niszczejącego XVII wiecznego klasztoru. Podczas podjętych prac m.in. oczyszczono mury kościoła i klasztoru z drzew i krzewów, położono prowizoryczne nakrycie na szczytach murów oraz uporządkowano teren wokół klasztoru. Na kamiennym postumencie przed kościołem ponownie ustawiono figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem ( na prezentowanych zdjęciach z 1984 roku postument jest w fatalnym stanie z obrastającą go roślinnością i bez figury Matki boskiej) Ponadto udało się też odbudować dwie, częściowo zniszczone baszty.

Niestety w związku z brakiem funduszy zasadniczo na tym zakończono prace przy zabezpieczaniu ruin. Obecnie klasztor w Zagórzu jest zabezpieczoną ruiną będącą celem wycieczek tysięcy turystów.


